Istrie

Woensdag 15 april Izola

Wederom een prachtige zonnige dag. Het lijkt ook ’s nachts voor het eerst wat warmer gebleven want het is zonder verwarming nog 18 graden ’s ochtends in de bus. Heerlijk.

Florian scheurt met zijn fietsje over de boulevard bij zee op de camping en de campingeigenaar vindt dat Florian wordt opgevoed in de Hollandse geest omdat hij zo enorm hard fietst op zijn loopfietsje.

We gaan vandaag met de fiets over het oude  tracé van de in onbruik geraakte oude spoorlijn uit 1902 van het Oostenrijks-Hongaarse rijk naar Portoroze en Piran. De campingeigenaar had verteld dat de route heel vlak was, maar er zaten toch een aantal flinke heuvels in. Sommige konden we maar net op komen, en eentje hebben we een stuk naar beneden gelopen omdat het te stijl was. Toch niet wat wij Hollanders vlak noemen. Het was een hele mooie groene route en er stonden al erg veel bloemen in bloei. Allerlei boompjes waaronder diverse fruitbomen, allerlei prachtige bloemen in de berm en in de velden.

Portoroze is een niet noemenswaardige toeristische badplaats. Maar Florian vindt het erg leuk om honderd keer het pad langs zee op en neer te fietsen en we kunnen er lunchen op een muurtje met mooi uitzicht op zee. Piran is een mooi oud plaatsje. Er is een groot plein met kleurige huizen waarvan sommige in Venetiaanse stijl met prachtige gotische boogramen. Verder een stadhuis en een typische rechthoekige Venetiaanse kerktoren met een grote klok. Boven op de berg kun je een kasteelmuur zien vanaf het plein. Achter het plein wat juist heel groot is zijn alleen maar heel kleine smalle kronkelige straatjes en alles is daar compleet volgebouwd. Ze verkopen hier overal schepijs wat net als in  Italië mooi gepresenteerd wordt in bakken.

Op de terugweg zagen we dat de rozemarijn zelfs al in bloei stond. We hebben nog wat takjes geplukt en die hebben we samen met tijm die we eerder al geplukt hadden ’s avonds in de pastasaus gedaan.

Op de markt kopen we groente voor het avondeten. We kopen verschillende soorten verse sla die hier al vers wordt geoogst. Verder een soort bladgroente met paksoiachtige stelen die een beetje bitter smaakt en wat een beetje op andijvie lijkt qua smaak, kleine jonge courgette en lente-ui. En een rode paprika omdat Florian die wil hebben. Florian vindt de paprika en courgette heerlijk om rauw van te snoepen.

Florian roept ineens steeds mispoes en krijgt daar helemaal de slappe lach van. Als we hem vragen of hij dat woord soms kent van oma, vindt hij het nog grappiger. Zo heeft hij wel een half uur de slappe lach, en wij vragen steeds: zegt oma/ opa/ juf Panda/ Chantal/ Nienke wel eens mispoes en dan rolt hij echt om van het lachen terwijl hij heel hard NEEEEEE roept. Later krijgen we varianten als miskoe en misgiraf, wat hij ook heel grappig vindt.

Donderdag 16 april Izola - Vabriga (Kroatie)

’s Ochtends vinden we op de rotsen bij zee een reuzenkwal van bijna een halve meter lang. Verder wat meer gebruikelijke vondsten zoals levende hoedjes en mosselen en slakjes. Maar ook keverslakken en rotsboorders (?) in stukken steen. Florian vermaakt zich weer eens met eindeloos stenen gooien in zee.

We rijden naar Kroatië en hebben de eerste grensovergang waar we paspoorten moeten laten zien. Al stelt dat verder ook niet veel voor. Ook moeten we meteen geld pinnen omdat we niet meer met euro’s kunnen betalen. Hier betaal je alles met kuna’s (met op de munten beren, vissen en vogels) en lipa’s (met blaadjes van eikenbomen).

Waar Slovenië er uit zag als een overgeorganiseerd, aangeharkt en opgeruimd land is Kroatië vooralsnog veel rommeliger. Het valt ook meteen op dat er overal schreeuwerige reclameborden in de berm staan. Iets wat we in Slovenië nooit hebben gezien.

Het landschap is ook meteen anders. De vegetatie doet meer mediterraans aan met kleinere bomen, en we zien de eerste cactussen en veel palmbomen. Ook de grond is ineens rood. Het is overal erg groen. We zien erg veel olijfgaarden en wijngaarden.

Als Herman opmerkt dat hier allemaal Arriva bussen rijden reageert Florian door te zeggen. Nee! Het zijn gewone bussen!

Op de camping plukken we heel veel rozemarijn  van een reusachtige rozemarijnboom om te drogen voor thuis.

Vrijdag  17 april Vabriga

We doen vandaag vooral allerlei klusjes. We doen een was, maken de bus schoon, etc. We staan op een megagrote camping van enkele kilometers lang die de gehele baai omvat. Het is, nu er maar een handvol mensen op de hele camping staat, heerlijk. Het is heel groen en bossig, en we staan pal aan zee. Het is voor het eerst deze vakantie niet zonovergoten. Af en toe motregent het wat en het is bewolkt. We gaan verschillende keren op de kiezelstrandjes schelpen zoeken. We vinden vooral veel slakjes, waaronder een paar mooie grote. Verder een paar vreemde dingen die we niet kunnen thuis brengen. Twee kier zien we een dik zwart ding van ongeveer 20 cm, met aan een kant een soort zuignappen (zeekomkommer?). Aan een bos touw met kleine boeien vinden we vreemde doorschijnend/ witte dingen van een centimeter of 7 lang en een centimeter of 5 breed met verticale strepen (Anemonen?). Er zitten er een heleboel aan vast als een soort klonten. Ook zien we nog eitjes (van zeeslakken?) en en prachtig gestreept krabbetje.

Aan de eikenbomen zitten honderden gallen. Hele grote ronde (7 cm) met een paar kleine puntjes erop. En nog grotere maar die zien er heel anders uit. Meer een soort mini ragebollen met kronkelige vertakkingen en weerhaakjes. Er liggen er zoveel onder de bomen dat het bijna leek alsof het de vruchten van de boom waren.

Zaterdag 18 Porec - Pula

In Porec bezichtigen we de byzantijnse kathedraal uit de 6e eeuw die op de werelderfgoed lijst staat. Met name de prachtige mozaïeken met religieuze voorstellingen, en wat restanten van oude fresco’s zijn erg indrukwekkend. Florian over een levensgroot beeld van Jezus aan het kruis: “hij slaapt (korte stilte), hij heeft pijn (stilte), hij staat niet….”

We zien verder niet erg veel van de rest van de oude stad want het regent voor het eerst echt deze vakantie en het is niet echt aangenaam.

We rijden verder naar Pula via de snelweg vanwege de regen omdat we toch niet veel kunnen zien met dit weer. We vinden een camping ten zuiden van Pula op een bebost schiereilandje en vinden een plek met prachtig uitzicht op de rotsen en zee

Omdat het slecht weer is halen we maar eens wat speelgoed tevoorschijn voor Florian. We geven hem het kado van Anne-Marijke en Hajo en hij vindt de tekeningen heel leuk om in te kleuren. Ook geven we hem een hamertje tik wat ook een succes blijkt. Hij maakt direct een ‘schilderij’ met huisjes op een straat, een auto en een acht. Verder maakt hij voor de duizendste keer zijn dierenpuzzels waar hij echt helemaal verslaafd aan is.

Het is echt ijzig koud met regen en een koude wind, en we zijn weer eens heel erg blij met onze kachel.

Zondag 19 Pula

We fietsen vanaf de camping naar Pula. Pula is een handelsstad uit de Romeinse tijd waar de verschillende heersers daarna hun sporen hebben nagelaten. Zo zijn er een aantal triomfbogen een groot amfitheater en de tempel van Augustus en mooie mozaïeken.

Florian fietst een paar kilometer zelf en gaat dan achter op de fiets. In de stad fietst hij de hele dag alles zelfs. Ook alle heuvels op en af en zelfs de hele berg op (en ook weer af) naar het kasteel met kanonnen dat midden in de stad staat. Daar hebben we trouwens prachtig uitzicht over de haven met zijn vele havenkranen, en de binnenstad met het amfitheater. De was wordt overal met ingenieuze katrolsystemen hoog in de lucht te drogen gehangen. En Florian vindt het ook ineens leuk om heel hard achter de duiven aan te rennen en te fietsen. Waarbij hij dan keihard  roept: duiven bekijken!, terwijl alle duiven verschrikt weg vliegen.

Op het pad naar het kasteel kijken we op een gegeven moment naar beneden bij een heel steile trap. Een mountainbiker komt met zijn fiets op zijn nek naar boven geklommen. We denken net dat ons pad toch handiger is als de man ons gedag zegt, zich plotseling omdraait en zich in één keer totaal onverwachts met zijn fiets naar beneden laat storten van de trap. Met een noodvaart vliegt hij naar beneden en wij staan werkelijk totaal verbouwereerd naar beneden te kijken. Florian merkt vervolgens  op: ik kan niet van de trap fietsen, ik ben klein. Als ik groot ben kan ik ook met een grote fiets steil naar beneden fietsen. En hij merkt ook nog even fijntjes op: wij fietsen niet van de trap…..

Het amfitheater is indrukwekkend met 3 rijen bogen waar maar liefst 23000 mensen in konden. Vanaf de tribunes kijk je uit over zee. Florian vindt het leuk om er op alle trappetjes te lopen en de hagedissen te bekijken. En de slak krijgt zelfs een kusje.

We genieten nog van een aantal terrasjes met uitzicht op de Romeinse poorten. En we vinden maanzaadtaart. Ze hebben in Kroatië veel bakkers die ons wat doen denken aan het aanbod van brood en gebak bij de Turkse winkels die er bij ons zijn. Bij deze bakkers blijken ze net als in Duitsland ook maanzaadgebak te hebben. Alleen dan niet met kruimelgebak, maar met filodeeg eromheen. Het haalt het niet bij de Duitse variant, maar is toch zeker ook heel erg lekker. Dat moeten ze in Nederland ook maar gaan introduceren!

Florian vindt al de hele vakantie (net als thuis eigenlijk) dat hij een kalfje is of een lammetje. En sinds hij hier de duiven heeft ontdekt is hij ook regelmatig een babyduif. En wij zijn dan natuurlijk papa en mama duif. Of willekeurig welk ander dier. Hij vindt het heel grappig als je dan het geluid maakt van het verkeerde dier en roept dan vrolijk. Jij maakt een grapje! Hij kan van zo iets simpels echt helemaal de slappe lach krijgen.

En nog een leuke uitspraak van Florian. Esther tijdens het avondeten tegen Florian: wil je ook peper op je eten? Florian: NEEEE, dat is zout!

Maandag 20 april Pula - Moscenice

En ’s ochtends ook gelijk een grappige uitspraak van Florian. Op de camping staat een groot gebouw met een ingestort dak. Florian kijkt ernaar en zegt: Dat dak is ingestort, daar kunnen geen mensen meer in, dat is toch zonde! (Korte stilte). Rat moet komen!!! (Voor de mensen die Rat niet kennen. Dat is een figuur in de boeken van Kikker.)

’s ochtends kopen we verse groente, fruit, geitenkaas, melk en eieren op de markt in Pula. Daarna rijden we in noordelijk richting door het oostelijk deel van Istrie. Het is een prachtig gebied met veel bos.  Onderweg zitten we te lunchen met aan één kant een kleine olijfgaard. Florian kijkt om en ziet een betonnen schuur en verzucht: ik vind dat uitzicht helemaal niet mooi!

Bij Plomin komt er een rivier in zee en vanaf de berg heb je prachtig uitzicht over de baai, het eiland Cres en de stad Rijkea. We genieten op een terrasje van dit prachtige uitzicht. We rijden vanaf hier over een prachtige weg hoog door de bergen met uitzicht op zee. Het is wel een beetje een enge weg met rechts van ons gelijk een afgrond. Het is een heel bossige en bergachtige kust. Op veel plaatsen eindigen de beboste bergen in zee en is zee niet toegankelijk. Als Herman het over de wilde dieren in het bos heeft en vertelt welke wilde dieren hier leven zegt Florian: ik wil de wilde koeien zien!

We overnachten bij een klein plaatsje Moscenice vlakbij zee. Na het eten maken we nog een wandeling langs zee. Er is een grindstrand met rotsen. En er loopt een pad. Florian vindt de rotsen leuk om te klimmen en hij loopt echt als een berggeit zo echt omhoog de rotsen op. Op het gewone pad wil hij niet lopen, maar op zijn loopfiets vindt hij wel leuk. Helaas is er geen enkele schelp te vinden. Het is een leuk badplaatsje met huisjes hoog tegen de berg. Aan zee veel gezellige terrasjes. In de avondzon zie je Rijkeja en de eilanden Krka en Cres met een mooie rode gloed liggen. Bij zee staat op een reusachtig perceel een grote villa  met allemaal versieringen en schelpenmuren. Het is echt prachtig. Tijd om maar eens de loterij te winnen…