Bij zee

Dinsdag 21 april Moscenice

We vermaken ons de hele dag op de camping en bij zee. ’s Ochtends als we net bij zee zijn ontdekt Esther dat er dolfijnen zwemmen. We kunnen ze heel goed zien en er zijn er zeker 3 die heel vaak boven water komen springen. We kunnen ze zeker een half uur heel goed bekijken. Het is een mooi gezicht en Florian vindt het ook heel leuk. De rest van de dag doet hij met zijn handen steeds de bewegingen na van de springende dolfijnen. Echt heel gaaf om ze eens van zo dichtbij te zien.

Als we op het terras gaan zitten ontdekt Florian al snel een meisje waar hij een hele tijd samen mee gaat spelen. Het meisje, Kanita, komt hem eerst steentjes brengen, en als Florian haar zijn bal geeft maakt het meisje hem duidelijk dat je op het terras niet mag spelen en ze neemt hem mee het kiezelstrand op richting zee. Kanita woont daar en gaat binnen een hele tas speelgoed halen en ze zijn samen heerlijk aan het spelen terwijl wij lekker luieren op het terras en genieten van het prachtige uitzicht.

Florian heeft het de rest van de dag druk met stenen gooien in zee, rondjes fietsen en eindeloos van de glijbaan glijden. Hij heeft ontdekt dat hij behalve met de trap ook met van die klimgrepen boven op de glijbaan kan komen. En hij klimt daar ineens op alsof hij dat al jaren doet. ’s Middags komen we Kanita weer tegen bij zee en ze fietsten samen keihard rondjes achter elkaar aan in de speeltuin.

Woensdag 22 april Moscenice – Sibinj kmpotski

We gaan ’s ochtends nog even naar zee zodat Florian nog even van de glijbaan kan en stenen kan gooien in zee. We mogen echter niet te dicht bij zee omdat ze bij het haventje filmopnames maken voor de Amerikaanse televisieserie Crossfire. We mogen nog wel even in de speeltuin als we niet teveel lawaai maken en tijdens de filmopnames moet het stil zijn. Florian is in de speeltuin continu behoorlijk luid aan het praten in zijn spel, maar na uitleg dat we weg moeten als hij niet stil is vanwege de filmopnames is hij heel rustig.  

Herman is niet geïnteresseerd in de filmopnames en gaat terug naar de camping. Florian en Esther blijven kijken. Er is een oude markt opgesteld met allemaal groentekramen, visnetten, fuiken e.d. Het is een drukte van belang want er werken enorm veel mensen aan de film en het halve dorp is uitgelopen om te kijken. Het is leuk om eens van heel dichtbij te zien hoe het filmen in zijn werk gaat. De meeste scenes worden 2 of 3 keer gefilmd. En dan ineens in een paar seconde staat er een opstelling met heel andere mensen en wordt er een totaal andere scene gespeeld.

Tijdens de filmopnames is Florian echt muisstil. Waarschijnlijk gaan ze de rest van de ochtend nog wel door met filmen maar wij gaan terug naar de camping omdat we een stukje willen gaan rijden met de kampeerbus.

We rijden vanaf Moscenice helemaal via de kust naar Rijeka en dan naar Sibinj Kompotski. Onderweg stoppen we een paar keer om te lunchen en om van het uitzicht te genieten. Een deel rijden we door stedelijk gebied rond Rijeka, daarna is er een vrij steile kust met veel laag bos. Op de meeste plekken lopen de rotsen door in zee en is er nauwelijks (stenen)strand.

In Sibinj Kompotski vinden we een geweldige camping pal aan zee. We staan er bijna helemaal alleen en wij vinden een heel mooie plek onder de bomen, wat wel fijn is want het is echt verschrikkelijk heet. We kijken ook uit op de bergen. Die zijn hier maar gedeeltelijk begroeid. Overal zie je kale stukken rots tussen de begroeiing.

Er zijn wederom alleen maar rotsen en een klein strandje met kiezelstenen. Florian wil meteen weer stenen gooien en roept direct: ik wil nog heel lang stenen gooien, waar hij zich dus ook nog tijden mee vermaakt. Hij vindt het vooral erg leuk om stenen te gooien vanaf een betonnen verhoging bij zee. Papa en mama voeren emmers vol stenen aan die in rap tempo in zee verdwijnen. Hij gaat ook zelf de emmer vullen met stenen om die dan het trappetje op te zeulen naar de betonnen verhoging. En ook vult hij hem met water en kiepert die dan leeg op een betonnen boothelling  terwijl hij hard roept: er is een overstroming, er is een overstroming!

Als wij weer in de schaduw willen zitten bij de kampeerbus vermaakt Florian zich met zijn emmer zeewater en een bakje en een bal. Het bakje is steeds een bootje wat vaart, en af en toe hoor je dan Florian roepen: oh jee, er zit water in het bootje, hij zinkt. Ook bedenkt hij op een gegeven moment om het water te gaan drinken. Om vervolgens heel verbaasd te kijken en te zeggen: dat is helemaal niet lekker! Hij is heerlijk aan het spelen en het is echt een heel fijne plek met aan de ene kant uitzicht op de bergen, en aan de andere kant uitzicht op zee en het eiland Krk.

’s Avonds kijken we samen naar de zonsondergang en even later naar de vleermuizen die insecten vangen boven de rimpelloze zee.

Donderdag 23 april Sibinj kmpotski – Jenice

’s Ochtends wil Florian eerst weer veel stenen gooien in zee. Esther ontdekt een grote zee-egel (9cm) op het kiezelstrand tijdens het bellen met haar moeder. Vanaf een plateau ziet ze de zee-egel liggen. Een hele grote met een groot rond gat. De dag ervoor hebben we niets dan stenen gezien, dus ze kan het bijna niet geloven. Maar als ze later gaat kijken blijkt het toch zo te zijn. Nader onderzoek leert dat er ook verschillende kleine zee-egels liggen met de paarse stekels en de lantaarn van Aristoteles (het kauwapparaat) er nog aan. Verder vind Esther nog een zwart verdroogd ding wat lijkt op het zwarte levende ding van een paar dagen geleden (zeekomkommer?), verkalkte sponzen, een grote zeester en kamster. Verder een aantal levende rode anemonen en een grote levende zeester op de zeebodem die iets aan het opeten is.

Esther vindt de rotsen bij zee irritant omdat ze vlijmscherp zijn. Lastig om op te lopen en je kunt je al helemaal niet vasthouden zonder je te snijden.  Herman vindt het juist leuk want het zijn mooie breccies en dolomiet rotsen….

Tegen de middag vertrekken we naar Senj waar we lunchen op een bankje aan zee. Florian ‘deelt’ bijna zijn hele broodje met de duiven terwijl hij roept: wij eten sámen brood! Daarna bekijken we nog het kasteel van buiten. Het staat prachtig tussen de velden met paarse irissen en alle  bomen in bloei. De geur van bloemen is heerlijk zoet. We zien ook nog klaver met heel rare spiralen eraan. Esther denkt dat het gallen zijn.

Vanaf Senj gaan we het binnenland in richting de Plitvice meren. De gevolgen van de oorlog uit de jaren ‘90 zijn nog goed zichtbaar. We zien veel huizen met kogelgaten. Veel huizen staan ook nog leeg. Ook zijn de tijdens de etnische zuiveringen platgebrande huizen nog op veel plekken te zien. Rond de Plitvice meren zelf is echter niet gevochten.

Als Herman Florian op bed legt hoort Esther  de uilen roepen. Het wordt erg koud en het is hier heel erg stil. Je hoort helemaal niets. We kunnen ons sinds de woestijn in Marokko niet herinneren dat het ergens zo stil was.