Plitvice

Vrijdag 24 april Jenice

We bezoeken vandaag het Nationaal park (en Unesco werelderfgoed) de Plitvice meren. In een rivierdal zijn 17 meren die worden gescheiden door kalkdammen van travertijn. Over deze dammen stromen prachtige watervallen. Omdat het park nogal groot is bezoeken we vandaag de onderste meren en watervallen, morgen de bovenste.

We beginnen met een boottochtje die ons naar de andere kant van het grote meer brengt.

We lopen via smalle paadjes en soms lopen we zelfs door de meren heen via plankenpaadjes om de watervallen goed te kunnen zien. In de meren zwemmen enorm veel vissen die goed te zien zijn in het prachtige helderblauwe water.

Florian vindt het leuk om ze te voeren met brood. Zodra je één stukje in het water gooit zitten er gelijk enorme hoeveelheden vissen te happen dus dat is natuurlijk een leuke bezigheid. Langs de oever van een meer spot Esther een reusachtige vuursalamander van 20cm lang op een rots. Hij is prachtig: zwart met gele vlekken. Even later zegt Florian: Hier is er nóg een! En inderdaad loopt er nog eentje langs de oever.

Onderweg vindt Florian het leuk om naar tegemoetkomende toeristengroepen te zwaaien. Vooral bij de Japanners heeft dit erg veel succes. We zien veel prachtige watervallen en komen via een pad door een grot weer bovenaan het dal. In de grote grot waar we lopen zit ook nog een kleinere grot waar we even in kijken. We moeten bukken en met het licht van de gsm schijnen omdat het er zo donker is. Er zijn mooie druipstenen te zien, en het is een grappig paadje. Florian vindt het leuk om zelf met het licht te schijnen door de donkere grot. Ook vindt hij het leuk om een heel steile trap met hele hoge treden op en af te klimmen.

Florian heeft bijna de hele route zelf gelopen, inclusief de flinke klim door de grot omhoog. Hij vindt vooral de stukken waarbij je flink moet klimmen of dalen leuk. Of het nou keienpaden zijn of trappen. Hij stuift echt heel rap omhoog en omlaag. En ook de houten vlonderpaden door de meren vindt hij leuk.

Het is de hele dag grauw en wat miezerig, maar precies als we op een uitzichtpunt boven aankomen met uitzicht op een van de grootste en spectaculairste watervallen  breekt de zon net door. Daarna betrekt het snel weer en het gaat zelfs onweren en regenen. We moeten zelfs even schuilen voor de regen voordat we teruggaan met het ‘treintje’. Hopelijk is het morgen beter weer.

Florian ziet in de souvenirwinkel een puzzel van de watervallen en de meren en wil die heel graag hebben. Het is een beetje een grote puzzel met 70 stukjes maar als we weer bij de bus zijn gaat hij fanatiek puzzelen en na 5 kwartier en natuurlijk de nodige hulp van ons, krijgt hij het voor elkaar om de puzzel helemaal te maken. Florian is de hele vakantie al puzzel verslaafd en kent de puzzels die we mee hebben van 18 en 24 stukjes helemaal uit zijn hoofd. Weinig uitdaging dus, maar hij vindt de boerderij- en bosdieren op de puzzels heel leuk en hij wil ze steeds weer opnieuw maken.

Zaterdag 25 april Jenice

We gaan voor de tweede dag naar de Plitvice meren. We lopen vandaag de wandelroute langs de bovenste meren. Vandaag is het heel erg zonnig en we zien de vele watervallen prachtig in de zon liggen. De meren zijn bijna onnatuurlijk blauw. De route is toch weer heel anders en we genieten met volle teugen van de prachtige bossen, bergen, meren en watervallen. Er zijn prachtige waterplanten en in de meertjes zien we veel eitjes (van vissen?). Florian vindt het heerlijk om steentjes in het water te gooien en om met takjes in het water te spelen.

We zien in de bomen ook veel maretakken Langs de oever vinden we ook 2 keer een dode zoetwaterkreeft.

Op de terugweg langs het grote meer zien we nog een paar kleine slangetjes bij het water en een klein dood slangetje op het pad, ook zien we  grote felgroene hagedissen en een paar kikkers. Op één plek staat de heide prachtig paars in bloei.

Florian overeen stel eenden die hij in het meer  ziet: kijk eenden! Een mannetje en een meisje!

‘s Avonds blijken we uitgenodigd te zijn voor het mede verorberen van een heel big aan het spit op de camping. Maar zelden waren we zo blij dat we de telefoon gemist en hebben we al in het restaurant hebben gegeten. De eigenaar van de camperplaats heeft een heel stel vrienden op bezoek en alle campinggasten zijn ook uitgenodigd. We genieten nog wel van de gezelligheid met de andere gasten. Er gaat nog een vrouw trommelen op een reusachtige trommelen en Florian wil meteen dansen. Hij mag het vel voelen terwijl er wordt getrommeld en hij is daarvan erg onder de indruk.

Zondag 26 april Jenice - Pakostane

We  vertrekken weer richting kust. We rijden door de beboste bergen. Op sommige plekken zijn er flinke haarspeldbochten en we gaan dus niet zo snel. We rijden op sommige plekken ook langs wat huizen met kuddes schapen en lammetjes en Florian vindt dat helemaal geweldig. We zien hier niet zo heel veel dieren als we gewend zijn in Nederland en hij geeft steeds aan dat hij paarden en schapen en koeien en ezels wil zien. Dus we doen steeds ons best om zoveel mogelijk boerderijdieren te spotten.

Wederom zien we op sommige plaatsen de gevolgen van de oorlog. Veel huizen staan ook nog leeg omdat mensen niet zijn teruggekeerd. We lunchen in de bergen met prachtig uitzicht op zee en verschillende eilanden. De eilanden zijn heel kaal door de koude ‘bora’ wind en sterke overbegrazing.

We rijden een heel end langs de kust waar Esther nog op een aantal plaatsen naar schelpen zoekt maar niet veel vindt. We vinden een camping in Biograd. Er zijn een aantal campings naast elkaar waar al vrij veel mensen staan met campers. Wij nemen de laatste camping en blijken daar de enige gasten te zijn. We hebben dus een luxueuze plek met uitzicht op zee. De camping ernaast is slechts gescheiden van onze camping door middel van een betonnen muurtje van 30 cm. Er is per camping maar 1 plek met uitzicht op zee. Het blijkt er vol te staan met Duitsers omdat het een Duitse camping is. En een van de campings is Nederlands dus daar staan alle Nederlanders. En wij staan dus lekker alleen!

Het kiezelstrand onder onze kampeerplek blijkt een schelpeneldorado. Het ligt er vol met allerlei soorten slakjes en mooie schelpen. Dus Esther is uren bezig met schelpen zoeken nu we dan eindelijk een keer een echt goede plek hebben. Bij de rotsen zitten ook een paar anemonen en Esther vindt een levende zwarte zeenaaktslak. Ook liggen er zee-egels met bruingroene, lichtgroene en paarse stekels op het strand die, wat de naam niet doet vermoeden, wel erg mooi zijn.

’s Avonds wandelen we via het kiezelstrand nog naar het plaatsje Biograd. Florian heeft ook nog een leuke uitspraak. Hij meldt ons: ik heb zachtjes in mijn broek gepoept (maar gelukkig is het minder erg en heeft hij slechts een windje gelaten).