Marokko deel 6

Bij deze deel zes van onze reis in Marokko. Door tegenwerkende techniek staan alle nieuwe foto's in album Marokko deel 4.

Estherman

Vrijdag 10 december

We rijden terug richting zee via een lastig pad. Het pad heeft veel schade van stromend water, en we moeten zelfs twee grote zware stenen van het pad halen voor we er langs kunnen. Onderweg is veel begroeiing. Veel conifeerachtige struiken, struikjes met rood-roze besjes, carobe-bomen met als onderbegroeiing lavendel, rozemarijn, tijm, palmstruikjes en nog veel meer. Bij de bewoonde stukken zijn vaal amandelbomen geplant. We zien een aantal eekhoorns, grote hagedissen/ kameleons met een soort kam in hun nek en een heel grote duizendpoot.

We vinden op veel plekken onderweg fossielen brachiopoden. Als we ergens druk aan het zoeken zijn worden we uitgenodigd om bij een man en zijn broer thee te komen drinken. In recordtijd komen er koekjes en nootjes op tafel, thee met het bekende ritueel, en daarna heerlijk versgebakken brood met honing en olijfolie. Erg handig omdat we nog niet geluncht hadden omdat ons brood op was. Waar we geen rekening mee houden is dat er na deze maaltijd nog een complete tajine geserveerd wordt...... Na deze onverwachtse en overvloedige lunch kun je ons naar buiten rollen. Na het eten helpen de broers nog een tijdje mee om fossielen te rapen. We bedanken ze hartelijk en geven ze wat medicijnen als dank.

We vervolgen onze weg over een soort plateau met kalksteenrotsen waar op verschillende plaatsen dolines zitten. Dat zijn oplossingsgaten van tientallen meters diep. Bij een aantal gaan we kijken en je kunt de bodem niet eens zien.

Opeens ziet Herman een dunne bruine slang van ongeveer een meter de weg oversteken. Als we stoppen om te gaan kijken ziet Herman in zijn binnenspiegel dat een auto achter ons over het beest heen rijdt. Dat is nogal bizar, want we zijn de hele dag nog geen auto tegen gekomen. De slang is op een paar plekken lelijk gewond geraakt en Herman probeert het beest met een tak in de goot te leggen. Overleven zal hij wel niet meer, want hij is te zwak om zijn kop nog op te tillen.

Aan het eind van de middag komen we weer op een fossielenvindplaats aan. Na korte tijd vindt Esther een grote ammoniet van wel 25 centimeter waar ze natuurlijk erg blij mee is. Niet heel veel later vindt ze zelfs een tweede. Wat een geluk!

Zaterdag 11 december

We werken op de camping onze weblog bij en gaan terug naar de fossielenplek van gisteren. Binnen een paar uur ligt de auto vol met grote ammonieten en nautilussen tot wel 30 cm doorsnee. Esther vindt vandaag zelfs een ammoniet van bijna een halve meter, maar die blijkt na uitgraven de hele kern te missen en in stukken uiteen te vallen. Hiervan maken we dus maar een foto.

Na de lunch bezoeken we de riviermonding bij Tamri. Hier zouden heremietibissen moeten leven die we bij Sous Massa niet hebben kunnen ontdekken. Als we naar de baai lopen ontdekt Esther al snel een groepje van 9 dieren. Prachtige zwarte vogels met een rode hals en snavel, en een soort kuif in hun nek. De dieren vliegen uiteindelijk op, en we nemen nog een duik in zee omdat het zo warm is.

We kamperen ten zuiden van Essaouira.

Zondag 12 december

We rijden verder richting Essaouira. Als we de stad binnen komen rijden we ineens langs een groot strand dat al bij de stad hoort. Er is een boulevard met wat strandtenten. Het is heel sfeervol om Essaouira zo te zien liggen. We parkeren de auto en gaan eerst maar eens op een terras bij zee zitten. Het is vandaag kennelijk nationale voetbaldag, want iedereen is aan het voetballen op het strand. We zien duizenden meeuwen bij iets wat wel de vissershaven moet zijn en gaan daar een kijkje nemen. Het blijkt de meest levendige haven te zijn die we ooit gezien hebben. Er liggen honderden kleine vissersbootjes. De bootjes worden leeggehaald en de vissen worden direct verhandeld. Overal lopen mensen met karren vis, en overal zijn mensen bezig vis te verkopen. We zien erg veel makrelen en sardientjes. Maar ook veel zeepaling? en morenen, een soort lange platte lichtbruine vissen van meer dan een meter met vlekken. Maar er worden ook wolhandkrabben, roggen en haaien verkocht. De verkopers vinden het erg leuk als Esther komt kijken. Een van de verkopers vraagt bij een aantal hondshaaien of ze weet wat dat zijn. Als ze antwoord dat ze dat weet is de verkoper nogal verbaast, en vraagt hoe ze dat weet. Als hij hoort dat ze op een visinstituut werkt is hij erg enthousiast.

Er wordt overal druk gewerkt. Er wordt veel aas gemaakt met stukken sardientjes, netten worden gerepareerd en schoongemaakt, bootjes worden leeg gehoosd en schoongemaakt als de vis van boord is. En er is vooral veel handel.

De andere kant van de haven grenst aan een groot fort met stadsmuur met enorm veel kanonnen. Er is aan die kant geen strand maar een rotskust. Binnen de stadsmuur zit de gezellige medina. Het bruist er van het leven en je kunt er van alles kopen. Er zijn opvallend veel winkeltjes met houtsnijwerk van coniferen. We hebben zelf een enorme lijst met dingen die we nog willen inkopen om mee naar huis te nemen. We hebben de afgelopen paar maanden allerlei leuke dingen gezien, maar ze steeds niet gekocht omdat we er niet al die tijd mee kunnen slepen. Iedereen heeft ons verteld dat Essaouira zeer geschikt is voor inkoppen, dus hebben wij dat bewaard voor hier, maar wij vinden van alles, maar niets van ons lijstje. Er zijn hier bijvoorbeeld wel kruiden, maar die verkopen ze vanuit potten per 100 gram. De prijzen zijn echter hoger dan de normale kiloprijzen. En zo gaat het met alles. Of we kunnen het niet vinden, of het is veel te duur. Maar gezellig is het wel.

We nemen ook nog een kijkje buiten de stadsmuren. Het is hier ook druk maar het ziet er allemaal wat minder verzorgd uit. Het wemelt in Essaouira van de toeristen, maar hier zie je ze niet meer. We komen ineens een drankwinkel tegen. Hoewel moslims eigenlijk geen alcohol mogen drinken is dit met stip de drukste winkel van allemaal.

Esther heeft voor haar verjaardag een overnachting in een riad kado gekregen. Vroeger waren dit een soort ommuurde tuinen, nu zijn het luxe hotels met binnentuinen. Wij vinden een prachtige riad midden in de medina waar de binnentuin is opgesierd met allerlei planten, bloemen en fonteinen. Vanuit de galerij voor onze kamer hebben we dus mooi uitzicht. De kamers zijn prachtig ingericht met kleurige tegeltjes in blauw en geel en het ziet er allemaal heel leuk uit.

Maandag 13 december

Na het luxe ontbijt in de binnentuin van de riad nemen we nog een kijkje in de vissershaven. Vanaf de toren van het oude Portugese fort kunnen we alles prachtig zien. We zijn wat eerder dan gister en het lossen van de schepen is in volle gang. Je weet niet wat je ziet. Wat een activiteit. Er is teveel te zien voor 1 paar ogen. We kijken een tijdje hoe de vangst van een scheepje van boord gaat. Bij de grotere schepen is er een lopende band van mensen die manden vis uit het ruim doorgeven richting de vrachtwagen op de kade.

Herman kan niet goed tegen de visstank, dus lopen we nog maar een keer richting medina. Vandaag lukken de inkopen beter. Herman vindt heel erg verstopt een winkel waar ze kruiden uit enorm grote zakken verkopen. Hoewel de winkel in een drukke toeristenstraat zit, kopen hier alleen maar Marokkanen. Het is ook zo vol voor de winkel dat je als toerist nauwelijks door hebt dat er iets te halen valt. Het duurt even maar dan kan Esther haar slag slaan. De kruiden staan achter een balie maar ondanks de drukte wordt geduldig verteld wat er in iedere zak zit. De kruiden zijn vers en geurig dus er gaat van alles mee om thuis heerlijk te kunnen kokkerellen.

's Middags vertrekken we richting Safi via de kustroute. Ten noorden van Essouira rijden we door een groot coniferenbos. Tijdens een korte plaspauze ontdekt Esther een schildpad in het bos. Als we weer verder rijden denken we dat er een steen op de weg ligt. Als we dichterbij komen blijkt dat het geen steen is maar ook een schildpad die we moeten ontwijken. Later zijn er nog wat velden met argaanbomen.

Als we lunchen vindt Esther nog 2 soorten rogge-eieren aan het strand.

Voor Safi is een enorm vies en lelijk complex van de fosfor industrie. Het stinkt enorm en de kust is hier totaal verpest. Safi staat bekend om haar aardewerk maar in de medina aangekomen zien we alleen maar kraampjes met enorme bergen noten, vijgen en dadels. Geen enkel stuk aardewerk komen we tegen. Maar wel de 100e kraam met alweer noten, vijgen en dadels. Je vraagt je echt af of ze hier wel andere dingen eten. Wij kopen nog maar wat kruiden en andere lekkernijen om mee naar huis te nemen.

We gaan nog even naar de Marjane hypermarche Franse stijl die ook hier al is opgerukt. Het is de totale tegenstelling met wat we hier gewend zijn. In de kleine winkeltjes is het assortiment bijzonder slecht, en hier weet je niet wat je moet kiezen. Zelfs voor Nederlandse begrippen is deze supermarkt megagroot. We kopen twee grote plastic kratten om al onze fossielen en inkopen in te kunnen doen. Onze eigen kratten zitten namelijk al tot de nok toe vol met onze gewone spullen en souvenirs. We gaan naar de camping municipal en besluiten morgen nog maar een nieuwe poging te doen om de aardewerkwijk te vinden.

Dinsdag 14 december

We proberen de pottenbakkerwijk te vinden wat nog erg lastig is. Maar uiteindelijk komen we er en we krijgen gelijk een hele rondleiding waar we het hele proces van het potten bakken kunnen zien. In de nauwe straatjes van een heuvel staan allerlei mannen enorme roodbruine steenbrokken kapot te meppen met mokers. De brokstukken worden vermengd met water. Tot slot gaan daar dan mensen in stampen met hun voeten om het mengsel verder fijn te malen tot er een dikke klei ontstaat. Dit laatste spreekt tot de verbeelding maar van dit merkwaardige fenomeen hebben we helaas geen demonstratie gekregen. Overal op straat liggen bergen vers gemaakte klei, hopen stenen, halffabricaten aardewerk die te drogen staan en scherven. We krijgen vervolgens een demonstratie potten bakken. We zien de ovens waar het aardewerk wordt gebakken en als we in de winkeltjes komen zitten daar overal mensen die het aardewerk aan het schilderen zijn. Als laatste wordt er nog een glazuurlaag over het aardewerk gedaan waarna het voor de tweede keer wordt gebakken. We vinden na lang zoeken een prachtige tajinepan, zodat we ook in Nederland nog kunnen genieten van lekker Marokkaans eten. Verder kunnen we de verleiding niet weerstaan om nog wat kleine aardewerken kommetjes mee te nemen.

We vertrekken richting Casablanca langs de kust. Ten noorden van Oualidia is langs het strand een strandwal met duinen en daarachter een soort lagune waar zout wordt gewonnen. Op de strandwal zitten allerlei akkertjes waar wortelen en kolen worden geoogst. Dit landschap zien we ongeveer 50 kilometer lang. Op verschillende plekken liggen enorme bergen zout die zijn gewonnen door zeewater te laten verdampen in afgedamde gedeelten van de lagune. Met de hand wordt het zout op een lopende band geschept zodat het in vrachtwagens terecht komt. In de zoutmeertjes zien we veel vogels: flamingo's, steltkluten en andere waadvogels. Als je vanaf de weg van zee af kijkt is het allemaal erg groen. Veel grasvelden met stenen muurtjes eromheen. Je waant je soms net is Engeland, Alleen de moskeeën passen niet in dit beeld. Op de velden groeien veel bloemen, sommige stukken zijn helemaal oranje.

Omdat het al donker wordt nemen we het laatste stuk naar Casablanca de snelweg. Deze tolweg lijkt een volledige kopie van de Franse versie en het rijdt prima door.

Bij gebrek aan een camping overnachten we in een hotel midden in het centrum van Casablanca. Het is er gigantisch druk maar de auto kan er gewoon voor de deur staan zonder dat we bang hoeven zijn dat er iets wordt gejat of vernield. Er is namelijk een parkeerwachter. En die doen hun werk hier allemaal zeer grondig. Als Esther voor de grap het autoportier nogal hard dicht sla schrikt hij meteen op en heeft onze auto direct de volle aandacht van de bewaker.

Woensdag 15 december

We rijden in Casablanca langs de moskee aan zee die de grootste van Afrika is. De moskee is inderdaad groot, maar toch niet heel erg indrukwekkend. Wij vinden de moskee niet mooi, en dat kunnen we toch zeggen nadat we er al duizenden hebben gezien. En alles eromheen is lelijk en vervallen. Als we horen hoeveel geld dit megalomane project heeft gekost is het des te schrijnender als we direct naast dit lelijke bouwwerk hele krottenwijken tegen komen. We hebben tijdens onze reis al veel armoedige huisjes gezien, maar nog niet eerder zo erg en op deze schaal.

We bezoeken nog een garage om onze achterdeur te repareren. Die kraakt en wil bijna niet meer open. Nadat de scharnieren weer zijn vastgezet en de boel is gesmeerd werkt het weer prima. We laten allerlei dingen nog even checken, maar er komen gelukkig geen gebreken aan het licht. Het licht vertoond sinds het begin van de vakantie echter wel gebreken. Het werkt alleen maar door handmatig de stroom aan te sluiten. Dus bezoeken we aan de andere kant van de straat nog even de "electricite auto" om ons licht te laten reparen. Zodra je hier bij een garage aankomt wordt je ogenblikkelijk geholpen. Geen afspraken, geen wachttijden. Met een uurtarief dat 90 procent lager ligt dan bij ons kun je er ook nog bij blijven lachen.

In de middag rijden we richting Khouribga en Oued Zem waar we fossiele haaientanden willen gaan zoeken in de fosfaatgroeves. Onderweg weer prachtige oranje bloemenvelden. Ook zien we nog iemand koeien uitlaten tussen de snelweg en het treinspoor. Als iemand dat bij ons in zijn hoofd zou halen langs de A10 dan zou meteen het treinverkeer in heel het land de hele dag gestremd zijn, maar hier zijn dit soort taferelen de normaalste zaak van de wereld.

Het plateau met fosfaatgroeves tussen Khouribga en Oued Zem is 50 bij 80 km groot. Het fosfaat wordt onder meer gewonnen voor wasmiddel en vaatwasblokjes. Op veel plaatsen is of wordt alles compleet afgegraven. Bij verschillende fabrieken staan lopende banden die tientallen kilometers doorlopen richting de groeves. Het lijkt soms of er heuvels en bergen zijn, maar het zijn de afval-storthopen van de fosfaatfabrieken met brokken steen en gruis. Het is lelijk, maar ja er liggen fossielen tussen....

Tussen deze industrie ligt een mooi plattelandsgebied met arme dorpjes en velden waar het graan net opkomt.

We zoeken op een paar plekken haaientanden in oude groeves en storthopen. Sommige tanden zitten in de stenen en die moet je dan nog uithakken. En dan hopen dat de tand heel blijft. Maar gelukkig liggen er ook veel losse tandjes. De meeste tanden zijn zo rond de centimeter groot. Maar je kunt ook echt kleine tandjes vinden, en als je veel geluk hebt grotere.

We kijken bij de winkel van een handelaar in fossielen: Enorme bergen haaientanden, skeletten van schildpadden, krokodillen, mosasaurussen en nog veel meer. Veel van de skeletten zijn 100 % namaak maar de meeste losse tanden die verkocht worden zijn wel echt. Wellicht een goede plek om later wat fossielen in te kopen voor de website van Herman. We kamperen in het eucalyptusbos naast een fosfaatgroeve.

Donderdag 16 december

We zoeken de hele dag haaientanden en roggentanden in de groeve naast onze kampeerplek. Esther vind zelfs een krokodillenkop van een halve meter in een grote steen! De kop is alleen in doorsnede te zien, en die gaat dus niet mee.

Vrijdag 17 december:

We doen inkopen in Oued Zem en daarna vertrekken we weer richting de fosfaatgroeves om fossielen te zoeken. We komen de fossielenhandelaar nog tegen die ons een aantal goede plaatsen wijst om fossielen te zoeken. We vinden nu ook vissentanden, wat grotere wervels van vissen en ook nog enkele vrij grote haaientanden. We zien nu ook de grote kuilen waar de fossiele skeletten in worden gevonden. Enorme kraters die grotendeels met de hand worden uitgegraven. Enorme klussen dus, maar het levert wel veel geld op bij de export hiervan.

's Avonds gaan we naar de avondmarkt in Oued Zem omdat we geen zin hebben om te koken. Er zijn hier geen toeristen en het is leuk om de lokale levendigheid te bekijken. Overal op straat staan stalletjes met eten, muziek en allerlei zooi. Erg gezellig. We vinden de kikkererwten-slakken-handkar. Boven een houtvuur staan twee grote reuzenpannen. In de ene zitten slakken, die slaan we maar over. Maar in de andere pan zit een lekkernij: kikkererwten. Staand eten we daar een portie van. Vervolgens komen we langs een kraampje waar ze iets onbekends verkopen. Omdat de verkoper geen Frans kan wordt er snel iemand bij gehaald. Het blijken aardappelkoekjes te zijn en we moeten meteen proeven. Het is heerlijk dus we bestellen een broodje met aardappelkoekjes en ei. Als toetje halen we een koekje bij de patisserie.

We kamperen voor de derde nacht op rij in het eucalyptusbos.

Zaterdag 18 december

We zoeken weer de hele dag naar haaientanden. We gaan nog even zoeken op de plek van gister om dat dat zo succesvol was. We vinden een paar grote tanden van 4 a 5 cm. We gaan toch ook nog maar op wat andere plekken in het gebied kijken, want het gebied is nogal groot en we zijn nieuwsgierig naar de rest.

Bij een stenenbult komen we een local tegen die daar fossielen zoekt. Hij staat daar de hele dag op stenen te hakken met een moker in de hoop dat er een grote tand uit de kei tevoorschijn komt. Hij laat ons zijn vondsten zien. Het zijn mooie tanden van soms wel 8 centimeter groot maar de meeste mankeert wel iets aan. Bij de handelaar kosten dit soort tanden die helemaal gaaf zijn 1,50 euro. Kapotte en gerestaureerde tanden kosten de helft. Deze mensen die keihard moeten werken krijgen van dit bedrag maar een schijntje. Een doos met een kilo kleine tandjes kost bij de handelaar 8 euro. Stel dat de locals daar de helft van krijgen. Dan moet je een kilo tanden rapen voor 4 euro! We hebben het idee dat de locals die hier fossielen zoeken daar maar moeizaam van kunnen leven maar verder is er geen werk. We gaan nog met de local mee naar huis om wat fossielen van hem te kopen.

's Avonds gaan we naar de avondmarkt in Khouribga. Net als in Oued Zem is het er bijzonder levendig en het is hier nog groter en drukker. We eten een soort pannenkoek met boter, wat hier echt de plaatselijke specialiteit is. Scoren vervolgens een bakje tuinbonen bij de kikkererwten-tuinbonenkar

en tot slot eindigen we met een heerlijke avocado-shake.

Bij de bakker kopen we nog wat brood, een paar luxe koeken en melk voor morgen. Als we afrekenen vinden we dat het wel erg duur is. We vragen wat de koek kost en die blijkt 15 dirham te kosten, wat omgerekend ongeveer 1, 50 euro is. Dat vinden we vreemd want meestal zijn de koeken hier 1-3 dirham. Maar de verkoopster zegt dat het echt klopt. Dus vragen we maar eens wat er in de grote koek met poedersuiker zit wat de koek zo prijzig maakt. Ze kan het niet uitleggen in het Frans en binnen mum van tijd staat er 10 man personeel die ons verklaren dat het klopt. Iets wat we nog wel willen geloven, maar we willen weten wat er dan in zit. Uiteindelijk zegt er iemand dat er amandelen in zit en poulet, wat kip is. De koek zit inmiddels in een taartdoos. We geven te kennen dat we hem dan toch niet willen, maar de eigenaar denkt nog steeds dat we niet begrijpen wat er in zit en probeert dat op alle mogelijke manieren duidelijk te maken. Opeens bedenkt hij hoe hij het kan uitleggen: hij gaat een kip nadoen met zijn armen. Het is werkelijk een idiote vertoning en de man heeft zich compleet belachelijk gemaakt bij het personeel die je kunt opvegen van het lachen. Hij moet er gelukkig zelf ook om lachen. Waarschijnlijk wordt er nog maanden gelachen om deze belachelijke kip-immitatie.

's Avonds gaan we ook nog naar de handelaar waar we een berg haaientanden, vissentanden, mosasaurustanden en nog wat spulletjes voor Herman zijn website kopen.

Zondag 19 december

Als we wakker worden regent het flink en we willen de auto dus niet uit. Met wat moeite verplaatsen we al onze spullen vanaf de voorstoelen naar ons bed, terwijl we zelf nog op het bed zitten. En dan verplaatsen we onszelf naar de voorstoelen. Nog een hele toer met die bizarre hoeveelheid 'zooi' die we verzameld hebben in Marokko. Daarna vertrekken we naar het noorden richting Tanger waar we morgen de boot willen nemen.

We hebben het gevoel dat we steeds door andere landen rijden: het heuvelachtige Noord-Frankrijk met gele bloemenvelden. Bosachtig Zweden met grote keien en dennenbos. Alleen de palmstruikjes kloppen niet.

Er zijn veel akkers waar het graan net op komt en door het lichte groen lijkt het net lente. Dit beeld wordt versterkt doordat we op allerlei plekken het groen van bolletjes zien, en op sommige plekken staan zelfs de witte narcissen in bloei, net als de brem. Wat voor ons nogal vreemd overkomt is dat de meeste bomen hier 's winters groen blijven, maar een deel heeft wel het blad verloren, en die bomen zien er daardoor net uit alsof ze dood zijn.

Bij Rommani zien we druivenplantages. Onderweg zien we op veel landerijen koereigers. Bij veel plaatsen zien we oerwouden met lantaarnpalen. Die moeten de straten van nog nieuw te bouwen woonwijken markeren. Het is een vreemd gezicht om in een kale vlakte waar nog geen huis staat alleen lantaarnpalen te zien, maar hier in Marokko is het overal het eerste wat in een nieuwe wijk wordt aangelegd.

We zien onderweg veel ooievaars. Op de moddervlakte van de markt, maar ook op elektriciteitsmasten en weilanden.

Als we de snelweg naar het noorden volgen komen we ook langs wat gebieden met krottenwijken met allerlei gammele hutjes. Je moet hier goed opletten op de snelweg want iedereen steekt hier zomaar wandelend over. Waarschijnlijk omdat ze te weinig bruggen en tunnels hebben gebouwd... Ook lopen er overal koeien en schapen langs de weg. En er staan veel mensen te liften dus stilstaande auto's zijn ook niet vreemd hier op de snelweg. 15 kilometer voor Rabat zijn er ineens allerlei luxe villawijken met bewaking, en er rijden allerlei dure auto's op straat. We zien hier verschillende ambassades.

We komen door een bosgebied. eerst eikeltjesbomen. In tegenstelling tot onze eikenbomen hebben ze smalle ovale blaadjes en grote langwerpige eikels, die ze hier geroosterd eten en die enorm smerig zijn. Daarna komen er bomen met een soort eikenbladeren maar het zijn geen eiken en ook zien we geen eikels. Daarna volgen de kurkeiken. Het is allemaal dus wat eikelig.

Overal in de berm is het heel kleurig van de bloemen, en er staan af en toe agaves. Voorbij Kenitra staan veel akkers helemaal blank. Overal zijn veel koereigers, vooral bij de ondergelopen akkers. Maar de meeste zie je daar waar de akkertjes geploegd worden. Ze zitten liefst direct achter de ploeg. We zien vanaf de snelweg de gewone weg waar we op de heenweg hebben gereden. Alles ziet er veel natter uit.

We kamperen op de camping in Asilah. Gelukkig is het weer droog geworden. We maken nog een wandelingetje over het strand en gaan 's avonds uit eten. Asilah is een erg gezellige plaatst met stadsmuren en een Spaanse sfeer. Het gebied is vroeger namelijk Spaans geweest, en veel mensen spreken er nog steeds Spaans.

Maandag 20 december

We eten in Asilah pannenkoek als ontbijt. Daarna rijden we naar Tanger waar we de laatste inkopen doen. In Tanger begint het weer te regenen. Bij de haven moeten we eerst een stempel halen bij de politie, daarna wordt onze auto gescand met een zeecontainerscanner, er wordt nog wat op onze banden geklopt, en dan mogen we op de boot. Niemand neemt de moeite om ook maar iets in onze auto te controleren. Dit alles neemt toch zeker ruim een uur in beslag. Gelukkig hebben we de 35 minuten Fast Ferry catamaran om dit te compenseren...

Wij hebben op de heenweg gezien dat in Spanje sommige auto's uitgebreid worden gecontroleerd, en daar hebben wij absoluut geen behoeft aan aangezien we enorme hoeveelheden spullen mee terug hebben die nogal tijdrovend zijn als ze uitgepakt en weer ingepakt moeten worden. Wij doelen dan natuurlijk op de enorme berg fossielen, die stuk voor stuk minutieus zijn ingepakt en veilig opgeborgen....Wij volgen nu al jaren de tactiek dat Esther de auto bestuurt bij de grens. Mannen vinden het altijd nogal interessant als zij de Defender bestuurt en kennelijk vergeten ze hierdoor altijd onze auto te controleren. Noem het bijgeloof, maar op een of andere manier lijkt het toch altijd weer alsof wij makkelijker of sneller dan anderen de grens passeren.

In Tarifa worden onze paspoorten eerst weer gecontroleerd door de politie. Bij de douane mogen we meteen doorrijden zonder dat we iets hoeven uitpakken, terwijl bijna alle auto's voor ons minstens alle deuren moeten openen voor een korte inspectie. Maar het lijkt alsof niemand in ons is geïnteresseerd. Wij blijven dus maar bijgelovig....

In Spanje is het vreselijk pokkeweer: het regent pijpenstelen. Kamperen is niet echt aantrekkelijk dus nemen we maar een kamer bij de plaatselijke camping. Het regent zelfs te hard om bij het restaurant van de camping te komen, dus dineren we met wat hapjes in onze kamer.

We zien op internet dat de weersvoorspellingen voor de komende dagen dramatisch zijn: zware regenbuien, onweer, sneeuw, gladheid, kou....

We are dreaming of a white christmas; maar toch liever niet onderweg....