Montenegro 2

Dinsdag 12 mei Dobrilovina – Biogradska Gora National Park

We rijden langs het Orthodoxe klooster van Dobrilovina. Het is niet een klooster zoals wij dat kennen. Het lijkt meer op een piepklein kerkje met aan de buitenkant een houten klokkentoren.

Esther wilde binnen kijken omdat er mooie wandschilderingen zouden zijn maar het is er gigantisch druk. Aan grote tafels buiten zitten voornamelijk oude mannen die schijnbaar aan het vergaderen zijn. En verder staan er veel toehoorders bij. Het is duidelijk niet de bedoeling dat we naar binnen gaan. Erg jammer.

Richting Mojkovac rijden we nog verder langs de Tarakloof.

Onderweg doen we boodschappen in Mojkovac, het enige plaatsje in de wijde omgeving van enige omvang. We vinden een café waar we kunnen internetten. Er zijn hier niet heel veel plekken waar je kunt internetten maar gelukkig lukt het hier. We willen namelijk graag mail lezen om op de hoogte te blijven van de gezondheidsperikelen met Esthers vader en opa.

We maken een wandeling langs een meer in Biogradska Gora National park. Het is een prachtig oud bos met veel verschillende loof en naaldbomen. Veel bomen zijn erg oud. Sommige zijn zelfs 400 jaar oud en zijn 35 tot  50 meter hoog. De grootste bomen hebben een stam-omtrek van meer  dan 5 meter. Dat betekent dat als wij met zijn drieën om de boom staan we niet elkaars handen kunnen vasthouden. Daar heb je een vierde persoon voor nodig.

Het Park is bijzonder omdat er in een gebied van 16 vierkante kilometer 26 verschillende soorten biotopen voorkomen met meer dan 2000 plantensoorten. Ongekend buiten de tropen. Wij zien tijdens onze wandeling langs het meer enorme velden met daslook onder de bomen. We hebben er nog nooit zoveel van gezien. Daarna komen we in een stuk met een riviertje en beekjes. Er groeien veel water- en moerasplanten. Daarna komen we in een stuk bos met veel meer keien en de oeverbegroeiing is ineens totaal anders. Hoog in de bergen zien we nog een klein beetje sneeuw. De bomen hoog in de bergen zijn nog kaal, terwijl de bomen lager op de berg prachtig lichtgroen gekleurd zijn van het jonge blad. Hoog op de bergen is veel gras omdat daar gegraasd wordt door dieren.

We zien tijdens onze wandeling veel kleine diertjes waaronder een paar bijzondere duizendpoten met witte stippen, een paar parende duizendpoten, een reuzenpad met een kleinere pad erop, en nog een reuzenpad, een slang en verschillende bijzondere torren. In het water zien we nog een wijngaardslak met een bloedzuiger erop.

We kunnen kamperen bij het meertje in het nationaal park. We eten in een open huisje in het bos met uitzicht op de bergen en het meer. Een prachtige plek. ’s Avonds horen we weer uilen.

Woensdag 13 mei Biogradska Gora National Park - Milosevici

s ’Ochtends ontbijten we weer in het huisje bij het meer. Na het ontbijt ontdekt Esther een slang bij het water. Als we verder kijken vinden we al snel een plek met allemaal afgezaagde kronkelige takken die bij het water zijn gelegd. We zien er eerst één slang, maar al snel nog één, en nog één, en nog veel meer. Eerst denken we aan een tiental slangen maar het is duidelijk een broedplek voor slangen en er zitten er misschien wel honderd. Sommige slangen liggen rustig te zonnen op een tak, anderen kronkelen en krioelen in klonten onder en over elkaar heen. Soms moet je goed kijken of je nou een slang ziet of een kronkelige tak. We zien ook regelmatig slangen door het water zwemmen. Het is bijzonder spectaculair. En het leukste is wel dat je er met je neus boven op kunt staan want we zien de slangen van bovenaf. En als ze bang raken gaan ze naar beneden de takkenberg in of ze gaan het water in.  

Als we het park uitrijden ziet Herman  een opgerolde adder die op de weg ligt te zonnen en hij kan hem nog net ontwijken. Het is een mooie slang maar als Esther dichterbij komt om te fotograferen gaat ie heel hard naar haar sissen en beweegt haar kant op. Deze slang kan duidelijk niet van dichterbij bekeken worden. De slang gaat hierna ook snel de bosjes in.

Tegen lunchtijd rijden we langs een restaurant, wat best opmerkelijk is, want behalve natuur en wat huizen zijn we niet veel tegen gekomen. Het is een prachtige plek met uitzicht op de bergen en het is lekker warm, dus we besluiten op het terras te gaan lunchen.

Naast het terras staan een soort rare eikenbomen met bloemen die we nog nooit eerder hebben gezien.

We bestellen 2 nationale gerechten. Het ene gerecht is Kachamak: polenta en met aardappels en kaas. Het andere Cicvara: Meel, met kajmak (een soort verse kaas) en kaas. Daarbij krijgen we 2 bekers met huisgemaakt yoghurt. We hadden er in eerste instantie brood bij besteld voor Florian, maar de ober vond dat dat echt geen optie was. Nee, bij deze gerechten kun je echt geen brood eten. Yoghurt moest erbij. Het is inderdaad een heerlijke combinatie. Florian wil weliswaar geen hap yoghurt, maar eet met veel smaak van de twee hoofdgerechten. Het wordt allemaal geserveerd in mooie houten schalen en bekers. Het is echt genieten!

We rijden op een secundaire weg via de Moracakloof richting Savnik. Een prachtige bergweg waar wel heel erg veel stenen op de weg liggen. Er zijn veel puinhellingen die direct uitkomen op de weg en er zijn ook erg veel instabiele rotsen. Soms moeten we helemaal over de andere rijbaan zoveel keien liggen er. Het landschap is, zoals overal in Montenegro tot nu toe, weer  fantastisch mooi. Prachtige bergen, bossen met daartussen af en toe een aantal kleine weides en huisjes. Als we foto’s maken ruikt het sterk naar tijm omdat we in de berm door de tijmplantjes zijn gereden. Er blijkt erg veel te staan en we plukken een grote bos om te drogen. Af en toe staan de dingen hier alleen in cyrillisch schrift aangegeven. Gelukkig is Esther wel eens in Rusland geweest en kan ze die letters een beetje ontcijferen waar nodig.

We zijn al een paar uur op zoek naar een wildkampeerplek omdat er in deze afgelegen oorden geen campings en dergelijke vindbaar zijn. Maar we kunnen geen geschikte plek vinden en precies als we het zat zijn vinden we uit het niets een Camp. We zijn de enige gasten. Voorzieningen zijn er niet, behalve dan een betonnen gat in de grond die dienst doet als toilet. Maar we zijn geheel zelfvoorzienend en het is een prachtige plek dus we zijn er heel blij mee. We eten ’s avonds brood omdat we al warm geluncht hebben. Het brood is zoals wel vaker hier prachtig van vorm.

Donderdag 14 mei Milosevici- Bosnische grens

We gaan via de secundaire weg door de bergen naar Niksic. Onderweg rijden we door vrij kale stukken landschap met her en der nog sneeuw.

Op de velden staan op veel plekken erg veel bloemen in bloei. Paarse en roze bloemen, blauwe druifjes , gele en paarse viooltjes en nog veel meer. Een heerlijke plek om onze appels te eten zo midden in de bloemenvelden.

Voorbij Niksic bezoeken we het orthodox klooster Ostrog. Dit is het populairste bedevaartsoord in Montenegro. Het witte klooster ligt hoog tegen een verticale bergwand aangeplakt en is alleen bereikbaar met een weg met wel 20 haarspeldbochten.

De weg is op sommige plaatsen erg smal met afgronden ernaast, en bij  sommige haarspelden moeten we steken omdat de bochten zo krap zijn. Het is een ellenlange lastige weg en eigenlijk zijn we het halverwege al een beetje zat omdat het zo verschrikkelijk lang duurt.

Het klooster zelf is erg apart met 2 kleine grot-kerkjes uit de 16e eeuw. Het klooster is opgedragen aan Sint Basil van Ostrog. Dat was een bisschop van Herzegovina in de 16e eeuw en na zijn dood is hij heilig verklaard. Hij ligt in één van die grot-kerkjes opgebaard. Het kerkje is zo klein dat je gebukt naar binnen moet en de wanden zijn beschilderd met prachtige 17e eeuwse fresco’s. Het overige gebouw is oorspronkelijk ook uit de 16e eeuw maar buiten de kerkjes om geheel verwoest en later weer opnieuw opgebouwd. Je kunt via een trap omhoog. Langs de trap hangen allemaal kleinere mozaïeken die door de Montenegrijnen allemaal gekust worden. Ook het grotere mozaïek boven wordt gekust en overal wordt gebeden. Beneden kom je als laatste nog langs een soort grot waar je kaarsen kunt aansteken. Vanaf het klooster hebben we mooi uitzicht op de bergen en het dal.