Trebinje (Bosnie) en Dubrovnik (Kroatie)

Donderdag 14 mei (deel2) Bosnische grens -Trebinje (Bosnië)

We rijden door de beboste bergen naar de Bosnische grens. Direct nadat we Srpska binnen zijn gereden zien we een groot diep dal voor ons liggen, prachtig!

Vlak voor we Trebinje binnenrijden zien we op het voetpad een Griekse landschildpad (!) zitten (Testudo hermannii). We bekijken de schildpad totdat hij weer in de bosjes kruipt. Herman is super-enthousiast dat we eindelijk een schildpad hebben gevonden en Florian vindt het ook helemaal geweldig.

We staan met onze kampeerbus bij een restaurant in Trebinje en gaan s ‘avond nog met de fiets Trebinje in om het stadje te bekijken. Op weg naar de stad zien we een Ottomaanse brug met dubbele bogen over de rivier. Trebinje is een erg leuk plaatsje dat gespaard is gebleven in de oorlog. Een ommuurde oude stad, en daarbuiten een bijna Frans aandoend gezellig centrum met pleintjes en terrassen. Het is gezellig druk met locals. Veel mensen met kleine kinderen die op de pleinen spelen, en drukke terrassen. Buitenlandse toeristen zien we bijna niet. Het stadje heeft diverse moskeeën, en een orthodoxe en katholieke kerk. Vanuit de hele stad kun je op een heuvel de kleine orthodoxe kerk zien liggen. We eten op het pleintje op een bankje waar Florian ook nog met de lokale kinderen speelt.

Vrijdag 15 mei Trebinje - Slano (Kroatie)

We rijden de heuvel op om de orthodoxe kerk te bekijken. Je hebt mooi uitzicht over Trebinje en de hele omgeving en we zien de Ottomaanse brug weer. De kerk is zoals alle Orthodoxe kerken weer rijk versierd van binnen.

We rijden via een smalle secundaire weg naar Zavala om daar een grot te bekijken. De weg ligt op het tracé van een oude spoorlijn, op veel plekken is dat een smalle dijk in het landschap. Onderweg zien we tot grote vreugde van Herman en Florian wéér een landschildpad.

In Zavala bezoeken we een grote grot waar we zonder gids in mogen wandelen met helmen op en we krijgen een zaklamp mee wat Florian heel leuk vindt. Bij de ingang van de grot zijn nog een aantal uitgehakte reliëfs te zien van paarden en jagers. Als we de grot ingaan begint het te stormen. Er waait echt een keiharde wind door de tunnel en het is meteen nog maar 11 graden. De grot heeft niet heel erg veel druipstenen maar is toch erg mooi en er zijn veel waterpoeltjes te zien die gescheiden worden door kalkwandjes. De grot is ruim zeven kilometer lang waarvan we er anderhalve kunnen lopen. Het pad is vrij nat en op sommige plekken erg glibberig. Florian vindt het leuk in de grot maar vindt het wel jammer dat er geen dieren zijn in de grot. En de uitgestorven holenberen van het plaatje kun je jammer genoeg ook niet zien.

Na ons bezoek aan de grot rijden we naar de grens van Kroatië. Vlak voor de grens, die gewoon op onze kaart staat aangegeven, worden we aangehouden door de Bosnische politie die onze paspoorten wil zien. Het blijkt dat we hier de grens niet over kunnen. Ze wijzen ons een andere overgang op onze kaart, waar dus volgens de kaart helemaal geen grensovergang is, en dus ook geen weg loopt. We rijden er toch maar heen en inderdaad kunnen we daar wel de grens over. Het meest aparte van deze grensovergang is dat de Bosnische controle schijnbaar volledig ontbreekt. Die hebben het kennelijk te druk met mensen tegenhouden op het ‘verkeerde pad’. De Kroatische douanier is alleen maar geïnteresseerd in Florian en probeert uit alle macht zijn aandacht te trekken met zwaaien. En zo komen we weer in Kroatië.

We vinden een kleine camping in een baai aan zee bij Slano. Het is heerlijk warm maar het waait hier ineens enorm hard.

Zaterdag 16 mei Slano

We zoeken schelpen op de strandjes bij de baai en vinden allemaal leuke schelpen, slakjes, verkalkte sponzen en kamsterren. Herman vindt een bijna gave pinna. Florian vermaakt zich met dennenappels gooien in zee en af en toe helpt hij mee met slakjes zoeken voor mama.

We fietsen ook wat langs de baai. Er loopt een rustige weg direct langs zee. Florian fietst in etappes ook nog 2 keer de baai op een neer, toch zeker 6 kilometer totaal. Het waait nog steeds erg hard en op sommige plekken is de weg helemaal nat van de golven.

Bij het bezoek aan de lokale supermarkt raakt al het personeel in rep en roer vanwege Florian die op zijn fietsje binnenkomt. Nog voor we bij het brood arriveren in de piepkleine winkel is de dame van het brood al op de hoogte gebracht. Allemaal willen ze hem aanraken of aaien en ze gaan op hun hurken zitten om allemaal dingen tegen hem te zeggen die hij niet begrijpt. Florian is trouwens totaal niet onder de indruk van alle aandacht en begint gewoon tegen al die mensen aan te kletsen dat er gister een koe op de weg stond of iets soortgelijks wat hem erg bezig houdt. Als we buitenkomen komt er een bewaker achter ons aangehold die met Florian op de foto wil omdat hij een ‘beautiful child’ is. Het is echt een beetje merkwaardig dat we echt nergens kunnen lopen met Florian zonder dat we van iedereen moeten horen hoe ‘cute’ hij is of soortgelijke opmerkingen. Het is echt een beetje bizar. Misschien dat we hem bij thuiskomst maar moeten aanmelden als model….

Florian klaagt de hele dag al een beetje dat er geen (boerderij) dieren zijn bij de camping en als we ’s avonds nog een klein stukje gaan fietsen naar de andere kant van de baai is hij dan ook heel blij dat we nog schapen zien.

Zondag 17 mei Slano - Mlini

’s Ochtends is Florian nog even druk met dennenappels gooien in zee. Als we de kustroute verder rijden richting Dubrovnik ziet Esther een bordje met een schildpad erop en een plaatsje 4 km de bergen in. We gaan er natuurlijk kijken en Herman en Florian speuren alles af, maar we kunnen geen schildpad vinden. Wel hebben we fantastisch mooi  uitzicht op zee en allemaal kleine eilandjes.

We gaan nog naar het arboretum in Trsteno. Een oude tuin met een aantal verschillende landschapsstijlen. Veel bomen zijn ouder dan 100 jaar en sommige zelfs 150 jaar. Het is ondanks dat het wat vervallen oogt, toch wel de moeite waard en ook zeer verkoelend om er in de schaduw te lopen. Erg mooi is een stuk met allemaal verschillende soorten palmbomen. En soms lijkt het net alsof je door een tropisch bos loopt met tientallen metershoge liaanachtige planten. Naast een heleboel soorten bomen is  er ook een aquaduct die uitkomt in een fontein, een oude villa en een olijfolie pers. En we zien nog twee vette 2 bruine slangen. Florian speelt nog met een stok in de fontein, waar heel erg veel kikkervisjes in rondzwemmen.

We rijden verder langs de kust en vinden een camping bij Mlini net ten zuiden van Dubrovnik. ’s Avonds lopen we vanaf de camping een steil pad naar de boulevard om daar wat te gaan eten. We lopen een rondje langs zee en zien een plataan van 270 jaar oud die 30 meter hoog is en een omtrek heeft van 6,80 meter. Het is een prachtig mooie boom, die helaas ingesloten is geraakt tussen lelijke gebouwen aan zee.

Maandag 18 mei Mlini

We gaan al vroeg met de bus naar Dubrovnik. Het is zo’n 20 minuten en we stappen uit bij de kabelbaan die naar het uitzichtpunt op de berg boven de stad gaat. Dubrovnik  is een stad aan zee en heeft een ommuurde oude binnenstad waar alleen oude gebouwen staan en nieuwbouw volledig ontbreekt. Het geheel staat niet voor niets op de Unesco werelderfgoedlijst. De meeste gebouwen zijn in perfecte staat en zijn duidelijk recent compleet gerestaureerd. Ook van de oorlogsschade van het beleg van Dubrovnik door de Servisch/Joegoslavische troepen in 1991 is vrijwel niets meer te zien. Het is wel een erg toeristische stad met kuddes mensen die van touringcars en cruiseschepen komen.

Esther gaat met Florian samen omhoog met de kabelbaan wat een spectaculair tripje blijkt te zijn. In 3,5 minuut sta je boven op de berg en het uitzicht is echt adembenemend mooi. Je kunt de ommuurde stad prachtig zien liggen en ook zie je allerlei eilandjes voor de kust. Echt prachtig.

De stad heeft verschillende kerken, kloosters en een kathedraal. Er is ook een synagoge maar die is van buiten niet als zodanig herkenbaar. Het ziet er van buiten net uit als de huizen ernaast. Er is ook een haventje net buiten de stadsmuur waar wat kleine vissersbootjes liggen. Verder ligt het er vol met excursiebootjes die tochtjes maken naar de omliggende eilanden.

Esther bezoekt nog een Dali tentoonstelling met tekeningen die hij gemaakt heeft voor ‘De Goddelijke Komedie’ van Dantes en tekeningen voor de bijbel. Heel anders dan de bekende werken. Maar wel prachtig mooi.

De hoge stadsmuur met torens is geheel rond te lopen vanwaar je een perfect uitzicht hebt over de stad. Een deel van de stad is vrij steil met steile trappen, het andere deel vrij vlak. Daartussen loopt een brede winkelstraat. De hele binnenstad is autovrij, er rijden alleen kleine elektrische karretjes. Net als in Split  is  ook hier nauwelijks muziek bij restaurants. Heerlijk rustig, zeker als alle groepen toeristen weer zijn vertrokken.

Florian vermaakt zich in de stad weer verschillende keren met achter de duiven aanrennen en fietsen. En ook wil hij bij alle fonteinen kijken zelfs als ze eigenlijk heel armetierig zijn.

Florian vindt de laatste paar dagen steeds allerlei muntjes. Zo vond hij de afgelopen week al een pence, een Roemeense bati, Bosnische marken, Kroatische lira’s en eurocenten. Hij is echt net een Dagobert Duck, want hij loopt zelfs geld uit de fonteinen te hengelen. Alleen is het wel zo: hoe kleiner het muntje hoe interessanter hij het vindt. Onze pogingen om hem briefjes geld te laten zoeken zijn tot op heden helaas mislukt.

We bezoeken ook het aquarium waar Florian net zoveel tijd doorbrengt voor het mini-aquarium met zeepaardjes, als in de rest van het aquarium bij elkaar. Er is ook een zeeschildpad, waar Herman dan weer niet is weg te slaan. En Florian roept direct bij het zien van de schildpad enthousiast: Dat is papa’s lievelingsdier!

We lopen ’s avonds in een krap straatje waar ineens een opstopping is. Het blijkt dat kinderen er een toneelstuk opvoeren en aan het zingen zijn. Florian zit ademloos te kijken. We gaan weer terug met de bus en als we eindelijk terug zijn bij de kampeerbus om 21.30 valt Florian direct heerlijk in slaap.